Umowy handlowe i napięcia: Szkoccy rolnicy biją na alarm
Szkoccy rolnicy podnoszą alarm w związku z rosnącym napływem importowanego mięsa w ramach umów handlowych Wielkiej Brytanii, ostrzegając przed niestabilnością rynku, jeśli krajowa produkcja nie będzie odpowiednio wspierana.
Import rośnie, zaufanie maleje
Szkoccy producenci bydła stają się coraz bardziej niespokojni z powodu fali importowanego mięsa, które trafia na rynek Wielkiej Brytanii w wyniku umów handlowych po Brexicie. Choć międzynarodowe umowy z krajami takimi jak Australia, Nowa Zelandia i Brazylia mają na celu otwarcie drzwi dla wzrostu eksportu, szkoccy rolnicy obawiają się, że mogą one zamiast tego otworzyć tylną furtkę dla tańszych, niższej jakości importów, które mogą destabilizować krajowy przemysł.
Quality Meat Scotland (QMS) wyraziło obawy dotyczące "przeciekania" importów. W miarę jak liczba bydła w Szkocji maleje, ryzyko bycia wyprzedzonym na rodzimej ziemi staje się coraz bardziej realne.
Powitanie dla eksportu — ale z ostrożnością
Sarah Millar, dyrektor generalna QMS, mówi, że branża nie jest przeciwnikiem handlu. W rzeczywistości widzi ogromne możliwości — szczególnie w USA, gdzie niedobór wołowiny spowodowany suszą może stworzyć popyt na szkockie mięso.
Jednak jest haczyk: Szkocja potrzebuje więcej bydła. Modelowanie QMS sugeruje, że do 2030 roku będzie potrzebnych dodatkowych 79 000 krów, aby zastąpić importy krajową wołowiną. To duże wyzwanie, zwłaszcza w obliczu malejących stad w ostatnich latach.
„Witamy dwustronny handel, ale musi być sprawiedliwy i równy,” podkreśla Millar.
Boom handlu wolnego: Kto naprawdę wygrywa?
Australia była pierwsza, która podpisała umowę po Brexicie, a po niej nastąpiły umowy z około 70 krajami. Krytycy twierdzą, że negocjatorzy z Wielkiej Brytanii zbyt wiele oddali zbyt szybko. Rolnicy obawiają się, że te umowy priorytetowo traktują ilość kosztem wartości — szczególnie wysokich standardów produkcji i dobrostanu zwierząt, które są przestrzegane na szkockich farmach.
I chociaż te umowy mogą otworzyć drzwi za granicą, krajowa konkurencja ze strony tanich importów stanowi realne zagrożenie dla rentowności i zrównoważonego rozwoju.
Nadzieja z Highlands: Whisky i jęczmień w górę
Nie jest wszystko ponure. Niedawna umowa handlowa z Indiami obniżyła cła na szkocką whisky, co potencjalnie zwiększy eksport o 1 miliard funtów w ciągu pięciu lat i stworzy 1 200 miejsc pracy. To duży sukces zarówno dla przemysłu whisky, jak i dla producentów jęczmienia, którzy go dostarczają.
Rolnik Neil White, który mieszka w pobliżu Duns, mówi, że jest gotowy zwiększyć produkcję, jeśli popyt — i premia — będą na to wskazywać.
„Jeśli rynek jest odpowiedni, możemy uprawiać więcej. Jęczmień jest lokalny, tani w uprawie i związany z prestiżowym produktem,” wyjaśnia.
Rynek UE: Wciąż król wzgórza
Podczas gdy nowe umowy handlowe dominują w nagłówkach, Europa pozostaje najważniejszym rynkiem eksportowym Szkocji. Rolnicy chcą lepszej relacji z UE, aby odzyskać straty w kluczowych sektorach, takich jak ziemniaki nasienne, które poniosły straty w wysokości 75 milionów funtów od czasu Brexitu.
Reset handlowy między UK a UE może złagodzić biurokrację na granicach, ale NFU Scotland ostrzega przed dostosowaniem się do zasad UE bez możliwości wpływania na ich kształtowanie.
Równe zasady gry czy śliska droga?
Rolnicy podkreślają jedną złotą zasadę: Importy muszą spełniać te same standardy, co produkcja w Wielkiej Brytanii. Obejmuje to stanowcze sprzeciwienie się wołowinie traktowanej hormonami z USA. Cokolwiek mniej podważy wartości i bezpieczeństwo szkockiego sektora mięsa premium.
Jak mówi Jonnie Hall z NFU Scotland:
„Robimy trochę wróżenia z kryształowej kuli. Potrzebujemy jasności i zobowiązania do uczciwego handlu opartego na standardach.”
Ostatnie myśli: Szansa czy nadużycie?
Historia szkockiego rolnictwa w tej chwili to historia potencjału — z zagrożeniem w tle. Przyszłość może przynieść rozkwit eksportu i ożywienie gospodarki wiejskiej, lub może zobaczyć lokalnych producentów, którzy zostaną zepchnięci na margines.
Osiągnięcie właściwej równowagi nie tylko wpłynie na rolników — ukształtuje przyszłość tożsamości żywnościowej Szkocji na światowej scenie.