Niebieski język: Co to jest i jak UE nim zarządza
Published 9 months ago in News

Niebieski język: Co to jest i jak UE nim zarządza

Niebieski język to choroba wirusowa, która dotyka niektóre zwierzęta gospodarskie, takie jak owce, bydło i kozy. Zobaczmy, co UE robi w tej sprawie.

Profile picture of Bo Pedersen
Bo Pedersen
Chief Revenue Officer

Co to jest niebieski język?

Niebieski język to choroba wirusowa, która dotyka niektóre zwierzęta gospodarskie, takie jak owce, bydło i kozy. W przeciwieństwie do niektórych chorób, niebieski język nie rozprzestrzenia się bezpośrednio z jednego zwierzęcia na drugie. Zamiast tego, wirus przenoszą drobne gryzące owady zwane Culicoides kuczmany. Owce są zazwyczaj najbardziej dotknięte, wykazując objawy takie jak obrzęk, krwawienie i zapalenie. Bydło i kozy często przenoszą wirusa bez objawów choroby, ale mogą go przekazywać innym zwierzętom przez ugryzienia tych owadów.

Jak UE radzi sobie z niebieskim językiem?

W Unii Europejskiej (UE) niebieski język jest traktowany poważnie, ale nie jest uznawany za nagły przypadek, który wymaga natychmiastowej eliminacji we wszystkich krajach. Zamiast tego, jest klasyfikowany jako choroba „kategorii C” zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/429. Oznacza to, że choć niebieski język jest ważny do zarządzania, zwłaszcza w niektórych obszarach, każdy kraj może samodzielnie zdecydować, jak sobie z nim radzić na podstawie swoich specyficznych potrzeb.

Zmiany w przepisach

Przed 21 kwietnia 2021 roku niebieski język był kontrolowany na podstawie surowych przepisów, które wymagały agresywnego działania w celu eliminacji choroby, gdziekolwiek się pojawiła w UE. Jednak te przepisy zostały zastąpione bardziej elastycznym podejściem. Teraz kraje mają więcej możliwości radzenia sobie z chorobą. Mogą skupić się na szczepieniu zwierząt, monitorowaniu rozprzestrzeniania się choroby i kontrolowaniu przemieszczania zwierząt, aby zapobiec dotarciu niebieskiego języka do obszarów wolnych od wirusa.

Opcjonalne programy eliminacyjne

Kraje UE mogą zdecydować się na prowadzenie własnych programów eliminacji niebieskiego języka, koncentrując się na 24 różnych typach wirusa. Programy te zazwyczaj obejmują szczepienie zwierząt, monitorowanie rozprzestrzeniania się choroby i ograniczenia w przemieszczaniu zwierząt z jednego miejsca do drugiego. Pozwala to zapobiegać rozprzestrzenianiu się wirusa do regionów, w których niebieski język nie wystąpił jeszcze.

Obszary wolne od choroby i pod kontrolą

Niektóre części UE są oficjalnie uznane za „wolne od choroby” lub „w trakcie eliminacji”, co oznacza, że albo nie mają niebieskiego języka, albo pracują intensywnie nad jego eliminacją. Te obszary mogą wprowadzać surowsze zasady dotyczące przemieszczania zwierząt, aby zapobiec wznowieniu choroby, podczas gdy regiony z aktywnymi programami eliminacyjnymi koncentrują się na redukcji lub eliminacji wirusa.

Przemieszczanie zwierząt w UE

Przemieszczanie zwierząt z jednego kraju UE do innego jest ściśle regulowane, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się niebieskiego języka. Istnieją specyficzne zasady, które muszą być przestrzegane, ale istnieją również wyjątki, znane jako „derogacje”. Umożliwiają one przemieszczanie zwierząt na określonych warunkach, nawet jeśli nie spełniają one wszystkich zwykłych wymagań zdrowotnych. Jednak kraj, który otrzymuje zwierzęta, musi zatwierdzić te przemieszczania i powiadomić Komisję Europejską oraz inne państwa członkowskie.

Ochrona gospodarstw przed wirusem

Niektóre gospodarstwa są określane jako „zakłady chronione przed wektorami”. Oznacza to, że mają specjalne środki, takie jak zabezpieczenia przed owadami, aby zapobiec dostaniu się kuczmanów i rozprzestrzenianiu niebieskiego języka. Dodatkowo, niektóre obszary mogą być deklarowane jako „sezonowo wolne od niebieskiego języka” w okresach, gdy kuczmany nie są aktywne, co zmniejsza ryzyko rozprzestrzeniania się choroby.

Podsumowanie

Niebieski język to poważna choroba zwierząt gospodarskich, ale podejście UE do zarządzania nią stało się bardziej elastyczne. Zamiast jednego uniwersalnego rule, każdy kraj może wybrać najlepszy sposób radzenia sobie z chorobą na podstawie swojej sytuacji. Skupiając się na szczepieniu, monitorowaniu i kontrolowanym przemieszczaniu zwierząt, celem jest ochrona zwierząt hodowlanych i zapobieganie rozprzestrzenianiu się choroby na nowe obszary, przy uwzględnieniu lokalnych różnic w zarządzaniu nią.


Źródło: https://food.ec.europa.eu/animals/animal-diseases/surveillance-eradication-programmes-and-disease-free-status/bluetongue_en