Japonia sprzedaje mięso płetwala błękitnego na aukcji po raz pierwszy od dziesięcioleci: Kontrowersyjny powrót do tradycji

Po raz pierwszy od prawie pół wieku Japonia sprzedała na aukcji świeże mięso płetwala, co stanowi znaczący moment w przemyśle wielorybnym w tym kraju. Na aukcji, która odbyła się w czwartek, mięso płetwali złowionych u wybrzeży Hokkaido osiągnęło ceny sięgające 200 000 jenów (1 312 dolarów) za kilogram (2,2 funta), co podkreśla zarówno rzadkość tego produktu, jak i ekonomiczne presje, przed którymi stoi przemysł.

Powrót do komercyjnego połowu wielorybów

Ta aukcja jest wynikiem rozszerzonego programu komercyjnego połowu wielorybów w Japonii, który wznowiono w 2019 roku po wycofaniu się kraju z Międzynarodowej Komisji Wielorybniczej (IWC). IWC zakazała polowania na płetwale w 1976 roku z powodu malejących populacji. Teraz japońska Agencja Rybołówstwa twierdzi, że badania stanu zasobów wskazują na wystarczające odnowienie populacji płetwali w północnym Pacyfiku, co pozwala na dodanie tego gatunku do listy legalnych połowów obok minke, Bryde’a i sei.

W bieżącym sezonie złowiono 30 płetwali, co stanowi połowę dozwolonego limitu wynoszącego 60. Japonia ustaliła również łączny limit połowu na 379 dla pozostałych trzech gatunków. Rząd ma nadzieję, że ten renesans tchnie nowe życie w przemysł, który zmaga się z malejącym popytem i wysokimi kosztami operacyjnymi.

Aukcja i jej implikacje

Na aukcjach w Sapporo i Shimonoseki sprzedano około 1,4 tony świeżego mięsa płetwala. Wśród kawałków, mięso ogona – znane jako "onomi" i cenione jako delikates – osiągnęło najwyższe ceny. Nie jest jednak jasne, czy ta aukcja odzwierciedla rzeczywisty popyt rynkowy, czy jest to symboliczna próba wzmocnienia znaczenia przemysłu.

Urzędnik miejski Ryo Minezoe zauważył postrzeganą jakość mięsa płetwala, stwierdzając: „Słyszymy, że im większy wieloryb, tym lepszy smak”, chociaż przyznał, że sam go nie próbował. Historycznie, mięso wielorybie było istotnym źródłem przystępnego białka w Japonii po II wojnie światowej. Dziś spożycie spadło do zaledwie 2 000 ton rocznie, co jest daleko poniżej szczytu wynoszącego 233 000 ton w 1962 roku.

Wyzwania stojące przed przemysłem

Pomimo wysiłków Japonii w celu ożywienia połowu wielorybów, przemysł stoi przed znacznymi przeszkodami. Mięso wielorybie postrzegane jest teraz jako delikates, a nie produkt podstawowy, co ogranicza jego dostępność i znaczenie. Ponadto jego cena często przewyższa ceny innych mięs, co czyni je mniej atrakcyjnym dla nowoczesnych konsumentów.

Eksperci wskazują również na zależność przemysłu od subsydiów rządowych, które wynoszą miliony dolarów rocznie. Nobuhiro Kishigami, profesor specjalizujący się w rodzimym połowie wielorybów, kwestionuje, czy przemysł może utrzymać się bez tych dotacji. „To ma być biznes” – powiedział. „Jeśli nie jest dostępne i smaczne... nie sprzeda się, jeśli nie będzie tanie i dobre.”

Obawy dotyczące ochrony i krytyka

Powrót do polowań na płetwale wznowił opór ze strony grup ochrony środowiska. Krytycy, tacy jak Nanami Kurasawa z Dolphin & Whale Action Network, argumentują, że Japonia nie przeprowadziła wystarczających badań nad populacjami wielorybów. „Prawie wyginęły po nadmiernym polowaniu dziesięciolecia temu” – powiedziała, podkreślając potrzebę dokładnych badań stanu zasobów przed wznowieniem wielkoskalowych polowań.

Nawet w Japonii istnieje podział dotyczący roli i znaczenia wielorybnictwa w współczesnym społeczeństwie. Choć pozostaje ono kulturalnym i ekonomicznym fundamentem w niektórych miastach wielorybniczych, ma niewielkie znaczenie dla populacji miejskich, gdzie mięso wielorybie rzadko jest spożywane.

Kontrowersyjna droga naprzód

Decyzja Japonii o wznowieniu i rozszerzeniu komercyjnych połowów wielorybów odzwierciedla głębokie zaangażowanie w zachowanie tego, co postrzega jako tradycyjny przemysł. Jednak przyszłość wielorybnictwa pozostaje niepewna, a popyt rynkowy, debaty etyczne i obawy dotyczące środowiska stają się poważnymi wyzwaniami.

W miarę jak przemysł porusza się w tych wodach, aukcja mięsa płetwala stanowi zarówno symboliczny, jak i praktyczny test opłacalności wielorybnictwa w nowoczesnej Japonii – kraju na rozdrożu tradycji i globalnych wysiłków na rzecz ochrony środowiska.

Źródła: